Bahia de Caráquez
Door: Mariska
Blijf op de hoogte en volg Mariska
14 Juli 2015 | Ecuador, Bahía de Caráquez
We gaan vandaag het verwijzingsbord op de kruising verplaatsen en de borden verbeteren door de letters opnieuw te schilderen.
Dat is nog best wel een klus waar ik de hele ochtend mee bezig ben. Tijdens de lunch stelt Michaela voor om naar Isla Corazon te gaan, iets verderop waar je de mangrove kan bezoeken. Het is een beetje een last minute actie, maar we kunnen om 2 uur afspreken met Francisco, een wat oudere man, maar hij weet heel veel over het gebied daar. We gaan met de taxi heen, ongeveer een 20 minuutjes rijden naar de andere kant van de rivier.
Het eiland ligt in de rivier, dus we gaan er met een bootje heen. Het tochtje door de mangrove is erg mooi, heel stil, afgezien van het geluid van de vogels. Hier en daar zien we een felrode krab of een ibis vogel. En aan de andere kant van het eiland zijn de fregatvogels, de mannetjes met felrode keelzak. Mooi om er zoveel op een plek te zien.
We varen nog iets verder naar een plek waar je ook het eiland op kan en we lopen daar nog wat rond. Veel van de mangrove is weg, vanwege el nino die in 1997 en 1998 heeft huisgehouden. Na de aardbeving heeft het nog lang geduurd voordat de natuur weer wat hersteld is. Maar met een beetje hulp komt dat langzaam weer goed.
We gaan terug met de bus naar San Vicente en vervolgens naar Bahia. We besluiten nog een drankje te doen in de Coco Bongo en dan terug naar Cerro Seco. Na het avondeten kijken we een film, the guest, op de computer van Michaela. Het was een veelbelovende omschrijving maar het einde viel erg tegen. We hebben er wel om moeten lachen.
Dag 49 vrijdag 3 juli 2015
We hebben elke dag rond 7 uur ontbijt, maar vandaag komt Daniel niet echt op gang. Hij meldde al dat hij last had van zijn gewrichten en moe was, maar hij hoopte dat het spierpijn was. Waarschijnlijk heeft hij toch een virus opgelopen, genaamd Chicken Guya. Dit krijg je door een steek van een mug die in schoon water leeft. Het enige dat je ertegen kan doen is paracetamol nemen en hopen dat het over gaat. Het verschilt per geval of de pijn in je gewrichten 2 maanden aanhoudt of 2 jaar. Maar hopen dat het niet te lang duurt. Michaela heeft het ook gehad en nu nog steeds last van op momenten. En ook een van de honden heeft er last van gehad, het arme beestje kon 2 weken niet lopen, maar ze strompelt gelukkig weer wat rond.
Dus ik ben vandaag in m'n eentje aan het werk, maar het is voornamelijk schilderwerk bij de ingang. De buren zijn druk in de weer voor een feest dat morgen zal plaatsvinden. Het hele dorp komt daar morgen bij elkaar en dus moet er ook een varken worden geslacht. Dat doen ze gewoon voor hun huis, dus ik heb het in ieder geval mogen horen en daarna is het beest pontificaal in de voortuin tentoongesteld. Hoort erbij zal ik maar zeggen.
Om 10 uur ook weer met een van de meisjes engelse les. Ze heeft gevraagd om de engelse namen van dieren te leren. Dus ik neem een van de boeken mee om met plaatjes de dieren aan te wijzen. Zo leer ik ook nog wat spaanse woorden en zij de engelse.
Na de les en het schilderen van de borden, ga ik de ezel eten geven. Maar ook de ezel staat er een beetje zielig bij. Hij heeft ook een wond op z'n schouder, maar dat kan van een vleermuis komen, zegt Michaela. Ik vertrouw het niet helemaal, maar blijkbaar komt het vaker voor. Ik ga er maar vanuit dat zij het beter weten.
Met de lunch is Daniel er wel bij, hij eet in ieder geval iets en hij gaat na de lunch de rat weer terugbrengen naar zijn huis. Ik maak de borden af.
Michaela werkt op vrijdag en zaterdagavond in een bar, dus zij is er vanavond niet en Marcelo zou voor het eten zorgen. Om half acht is Marcelo echter nog niet terug, dus we besluiten maar naar het centrum te gaan om wat te eten. Het wordt weer de Coco Bongo, die heeft ook prima pizzas. Om half tien gaan we weer lopend terug, nog even langs de bar waar Michaela werkt. De muziek is zo hard dat je elkaar nauwelijks kan verstaan, maar blijkbaar is dit de manier voor de Ecuadorianen om te socializen.
Daniel heeft nog steeds last van zijn heupen, maar we komen de heuvel op. Morgenochtend gaan we met Marcelo op pad, hopelijk, en dan moeten we nog wel meer lopen. Op tijd maar gaan slapen.
Dag 50 zaterdag 4 juli 2015
We hebben om 8 uur ontbijt, we mogen iets langer uitslapen.
Marcelo is in ieder geval aanwezig en we gaan nog op pad, als we dat willen. Daniel is redelijk ok vandaag, dus na het ontbijt gaan we. Ik breng de ezel nog wat eten en water, maar hij ziet er vandaag nog zieliger uit. Hij ligt op de grond en hij wil niet opstaan. Ik loop terug, maar zowel Michaela als Marcelo zijn naar het dorp. Ik ga nog een keer terug en nu staat de ezel inmiddels, maar hij staat echt te wankelen op zijn benen. Gelukkig komt Michaela er nu aan en ziet dat het niet goed gaat met de ezel. Ze neemt hem van me over, want ik moet gaan.
Marcela heeft een taxidriewieler geregeld en we gaan naar een nabijgelegen reservaat. De rit gaat over het strand, het is eb, en een half uurtje later zijn we er.
We gaan het gebied aldaar wat nader onderzoeken en nieuwe paden maken. Het gebied is in handen van een aantal ecuadorianen die de grond betalen aan de overheid door bomen te planten en het gebied te ontwikkelen. Het moet een nieuw reservaat worden, waar ze ook hutjes willen neerzetten maar in een natuurlijke omgeving. Het eerste stuk is prima te belopen, maar dan komen we op wat dichtbegroeider gebied. Marcelo en Daniel gaan met de machetes aan de slag en we weten een nieuw pad te maken naar de rivier. De rivier is in de wintermaanden droog, dus we kunnen er gewoon doorheen lopen. Hier kun je heel veel sporen vinden van katachtigen, hondachtigen, herten en slangen. Helaas zien we de dieren zelf niet, maar we weten in ieder geval dat ze er zijn.
We lopen via de rivier terug naar de zee, waar we een frisse duik nemen. Helaas zijn er wel heel veel stenen, dus ik ga niet erg ver.
De taxidriewieler zou ons weer op komen halen, maar hij komt niet, dus we besluiten terug te lopen. We moeten goed doorlopen omdat het weer vloed wordt, maar we redden het prima en terug in Bahia gaan we nog even zwemmen, nu met minder stenen.
Terug in Cerro Seco zien we dat de ezel in het kamp staat, maar hij staat nog steeds te wankelen. Marcelo ziet het ook en besluit om een medicijn te halen. De ezel heeft dit eerder gehad, het lijkt net alsof hij dronken is, en waarschijnlijk heeft hij iets gegeten wat hem zo ziek maakt. Marcelo is ooit begonnen met een studie voor dierenarts, maar hij heeft het niet afgemaakt. Gelukkig heeft hij wel genoeg kennis om de ezel te helpen.
Michaela gaat weer aan het werk in de bar en ik maak samen met Marcelo het avondeten klaar, gebakken vis met groenten en rijst en aardappelpuree. Best lekker.
Ondertussen is het feest bij de buren in volle gang. Ze hebben een soort van dj die tot vroeg in de ochtend blijft draaien en aankondigen. Een slechte nacht dit keer, het lijkt wel Mariscal in Quito.
Dag 51 zondag 5 juli 2015
Daniel gaat vanochtend vroeg naar Quito om met zijn vader en broer naar de jungle te gaan voor een weekje. Ik heb besloten om vandaag naar Canoa te gaan. Dat kun je prima bereiken met de bus. Michaela legt me uit waar ik naar toe moet. Canoa is een klein dorpje maar met een prima strand. Veel Ecuadorianen gaan daar ook heen in de weekenden. Na een kopje koffie en een chocolade torta in Cafe Bambu ga ik ook het strand op. Het is half bewolkt en er staat een harde wind, maar prima om even een dagje te niksen. Boek mee en verder om je heen kijken, wat wil je nog meer.
De terugreis gaat ook soepel, ik ga niet al te laat terug. De wind is ook zo hard dat het best wel vermoeiend is.
Om 6 uur ben ik weer terug in Cerro Seco, op tijd voor het avondeten.
Ik ga niet al te laat slapen, de muziek is gelukkig echt opgehouden, dus ik hoop een iets betere nacht te maken.
Dag 52 maandag 6 juli 2015
Michaela heeft me gevraagd om nieuwe borden te maken. Ze willen wat meer informatie geven over afval en hoe lang dat duurt voordat het afbreekt in de natuur. Op internet vinden we een mooi plaatje dat ik kan namaken op het bord. Met woorden en en tekeningetjes, daar ben ik inmiddels aardig goed in geworden. Ook wil ze de bordjes verboden voor auto's, motoren en honden opnieuw gemaakt hebben. Dus daar ga ik lekker mee aan de slag. Met wat pauzes en lunch ben ik daar toch wel weer een hele dag mee bezig, maar ik vind het prima. Lekker creatief.
Met de ezel gaat het gelukkig een stuk beter. Hij is het bos weer in en hij eet. Vandaag is wel een bijzondere dag wat Papa Francisco is in Quito. Ze zijn er al weken mee bezig, op de radio en tv. En ik word gek van het liedje dat je overal hoort. Iedereen is ook vrij, van school en evt werk, maar ook van de plaatselijke omroep. Vandaag hoor je alleen maar muziek op de radio, voornamelijk klassiek. Ook wel weer eens lekker.
Dag 53 dinsdag 7 juli 2015
Ik ga verder met de nieuwe borden, het is een mooi resultaat geworden al zeg ik het zelf. Met de weinige materialen die beschikbaar zijn weten we er toch wel wat moois van te maken.
Michaela en Marcelo zijn zo enthousiast dat ze me vragen nog meer nieuwe bordjes te maken maar dan met de namen van de bomen. Ik zeg kom maar op, ik vind het leuk werk om te doen.
In de middag heeft Michaela iemand geregeld om me bongoles te geven. Weer eens wat anders. Ik laat het surfen even voor wat het is, omdat de verkoudheid weer de kop opsteekt, dus verstandig om het even rustig aan te blijven doen. Om 3 uur komt Atahualpa naar Cerro Seco met zijn bongo's. Hij is wat gereserveerd in het begin, hij vraagt zich af of hij mij wel wat kan leren volgens mij. Maar hij begint toch met zoeken naar het geluid van de bongo. Het is nog best wel lastig om er constant een goed geluid uit te krijgen, maar na een paar keer lukt het me toch wel. Hij leert me een paar ritmes en hij wordt helemaal enthousiast dat ik het zo makkelijk oppik. Ik blijf hem zeggen dat ik wel vaker muziek maak, dus ritme is voor mij geen probleem. Uiteindelijk heeft hij 2 uur les gegeven en dan ben ik toch ook wel moe. En ik heb pijn in mijn vingers en mijn rug. Maar wel een voldaan gevoel. Donderdag spreek ik nog een keer met hem af. Hij laat de bongo achter zodat ik kan oefenen op ¨zapato roto¨ en ¨guantanamera¨, maar helaas, van oefenen komt niet heel erg veel.
Na het avondeten kijken we naar het nieuws, alles in het teken van Papa Francisco.
Dag 54 woensdag 8 juli 2015
Ik ga vanochtend aan de slag met nieuwe borden om te schilderen. Ook geef ik vandaag weer engelse les aan de 2 meiden. Ze hebben niet echt huiswerk, dus het wordt weer wat improviseren. Ze willen graag wat meer weten over werkwoorden en tijden als verleden tijd en toekomstige tijd. Nou dat lukt me nog wel, zo moeilijk is het engels eigenlijk niet.
We maken ook de moestuin schoon en bladervrij en Michaela legt een irrigatie systeem aan voor het watergeven.
In de middag bezoek ik het museum van Bahia. Het is een mooi museum die veel vertelt over de geschiedenis van de streek. Ik krijg een rondleiding van Esteban. Helaas te kort, want het museum sluit al om half 5. Ik ga weer naar Coco Bongo voor een verse jugo, watermeloen dit keer.Verder een rustig dagje vandaag, alles gaat z'n gangetje.
Papa Francisco is het land uit, dus alles is weer normaal.
Dag 55 donderdag 9 juli 2015
Volgens de kalender is het vandaag goed om planten te poten. Dit heeft te maken met de stand van de maan en de zon. Het is ook wat bewolkt en Papa Francisco heeft gevraagd om regen, dus reden te meer om ook inderdaad vandaag de stekjes in de grond te zetten. Marcelo maakt de gaten, Michaela verzamelt de planten en ik zet ze in de grond. Er zijn nog wel wat planten over van de vorige keer, maar veel is ook wel doodgegaan. Het is een kwestie van uitproberen, wat er werkt op droge grond en in de zon of schaduw. Michaela heeft veel stekjes van papaya en maracuya en verder ook een soort van boontjes.
Het maakt niet zo heel veel uit in welke volgorde je ze plant, als ze maar recht omhoog kunnen groeien, in geval van papaya, of kunnen klimmen, in geval van maracuya. Ook de avocado, de chirimoya en een soort van kers gaat de moestuin in.We zijn hier wel een hele dag mee bezig, maar ik hoop dat over een jaartje het overgrote deel nog staat.
Om 3 uur heb ik weer les met Atahualpa. Michaela was hem gisteren nog tegengekomen en hij was zo enthousiast dat hij vandaag van alles uit de kast zal halen. Het is weer een leuke les en hij leert me nog meer ritmes. Het wordt ook steeds makkelijker om het juiste geluid eruit te krijgen, maar als je de meester zelf hoort spelen, dan moet ik nog wel heel wat jaartjes oefenen.
Dag 56 vrijdag 10 juli 2015
Vandaag alweer mijn laatste dag bij Cerro Seco. Ik maak in ieder geval de laatste bordjes af en we zullen er een aantal ook gaan plaatsen, zodat ik ook weet waar de bordjes bij horen.
Michaela gaat naar de markt en ik mag zeggen wat ik wil eten vanavond. Ik kies voor gebakken vis met veel groenten.
Ik heb ook de laatste engelse les met de meisjes, maar alleen Diana komt vandaag. Gisteren waren beide meiden afwezig, dus ik heb deze week niet heel veel les gegeven. Er is weer geen huiswerk, dus ik ga verder met de werkwoorden. Het belangrijkste is toch wel herhalen en overhoren. En verder oefenen op de uistspraak. Diana heeft haar kindje meegenomen en ze houdt zich redelijk rustig, maar na een 3 kwartier is het toch echt genoeg. Dus ik ga weer terug naar Cerro Seco.
Na de lunch gaan we de bordjes plaatsen van de Chirimoya, de Guayacán en de Barbasco.
En dan is mijn werk klaar. Dus ik ga weer richting dorp en zorg in ieder geval voor een busticket naar Jipijapa voor morgenochtend en loop nog wat rond in het dorp.
Het avondeten is heerlijk, lekker veel groenten en mais en heerlijke vis.
En ze heeft ook nog chocoladecake gemaakt, maar die eten we bij het kijken van een film. Een komedie dit keer, wel vermakelijk.
En dan alweer de laatste nacht...
Dag 57 zaterdag 11 juli 2015
Om 8 uur staat er een ontbijtje voor me klaar. Michaela belt een taxi voor me, om 9:30 gaat mijn bus. Ik schrijf nog wat in het gastenboek en dan is het tijd voor afscheid. Ook van alle honden. Marcelo heb ik gisterenavond al gedag gezegd, want hij is vanochtend vroeg vertrokken naar Manta.
In Jipijapa moet ik de bus vinden naar Montanita, maar dat is prima te doen. Ik kom om 4 uur aan in Montanita. Een hostel had ik 2 weken geleden al geboekt, La gondola, iets buiten het centrum van Montanita.
Het hostel is basic, maar prima. Montanita is een levendig dorp met ontzettend veel restaurantjes en bars met allemaal hun eigen muziek.
Ik kom uiteindelijk in Montezuma terecht waar ze sushi hebben. Helaas is de sushi niet top, ik heb weinig verse vis gezien. Maar het biertje erbij smaakte prima. Terug in het hostel neem ik nog een mojito bij het strandbarretje en dan vind ik het wel weer prima voor vandaag.
Dag 58 zondag 12 juli 2015
Het regent als ik opsta, dus niet zo mooi weer vandaag. Ik heb in ieder geval een goed ontbijtje en daarna komt de vrouw van het hostel haar verhaal doen over van alles en nog wat. Ik luister ernaar en vang vlagen op, maar ik moet wel wennen aan haar gebrabbel.
Ik besluit om een goede kop koffie te zoeken in het centrum, bij ontbijt hadden ze alleen maar oplos koffie, en kom uit bij cafe HolaOla. De koffie is inderdaad goed, maar het duurde wel lang.
En dan toch maar op weg naar het strand. Het is nog steeds bewolkt maar wel droog en ik heb bedacht dat ik nog een keer ga proberen te surfen. De zee is wel erg onstuimig en ik vraag de surfmeneer of het wel verstandig is dat ik ga. Hij raad me aan te wachten tot een uurtje of 2, want dan wordt het weer eb. Dus dan maar lekker op het strand liggen. Ondanks dat het bewolkt is komt de zon er toch nog wel doorheen. Het is niet bloedheet, maar wel lekker genoeg om in ieder geval een duik te nemen. Het water is heerlijk koel en er zijn geen stenen. Echt een prima strand. Om half 3 ga ik weer naar de surfplanken en huur een bord. De surfmeneer geeft me wat tips, maar het moeilijkste is toch wel het gaan staan op het bord. Dat moet echt op het juiste moment. Het lukt me toch wel een paar keer, maar echt surfen kan je het nog niet noemen. Maar ik heb het in ieder geval geprobeerd.
Ik ga terug naar het hostel en trakteer mezelf op een biertje. Daarna ga ik wat eten bij Ciuchi I Cabana, wordt in ieder geval aangeraden op tripadvisor en daar krijg ik wel lekker eten. Lekker relaxed dagje zo.
Dag 59 maandag 13 juli 2015
Ik sta op tijd op, want als ik wil surfen is het beter in de ochtend te gaan, als het nog niet zo druk is. Na het ontbijt ga ik meteen het strand op, maar mijn knieen hebben het toch wel te verduren gehad. Uiteindelijk blijf ik een paar uurtjes op het strand liggen lezen en af en toe een duik, maar ik ga toch niet surfen vandaag. Het weer is in ieder geval beter, maar rond 2-en betrekt het weer wat. Dus ik ben rond 3-en weer terug in het hostel en ga daarna het dorp in. Tijd om mijn blog weer eens bij te werken. Dus bij deze!
Groetjes aan iedereen die het leest en dank voor jullie reacties. Altijd fijn om te horen dat jullie met me meeleven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley