Quito en omgeving en door naar Bahia de Caraquez

Dag 40 woensdag 24 juni 2015
Ik kan vanochtend lekker rustig aan doen, ik hoef niets meer te regelen, dus lekker op tijd richting de stad. Onderweg neem ik een verse jugo de piña bij het tentje om de hoek. Verder kijk ik nog wat winkeltjes. De dagen gaan alweer snel en ik wil toch iets leuks bij de kinderen achterlaten. Elke dag vragen ze wel om een balletje voor het tafelvoetbal, maar het is nog lastig om die dingen te vinden, of in ieder geval iets dat erop lijkt. Tot nu toe heb ik het nog niet gevonden.
Om kwart voor 12 ben ik weer bij het centrum. De lunch verloopt rustig en om 1 uur heb ik weer dienst bij de spelletjes. Het is echt een kunst om de kinderen uit het speelhok te houden. Als ze eenmaal binnen zijn willen ze niet meer weg. Het lukt me vandaag in ieder geval om ze om 2 uur aan het huiswerk te hebben. Ik help weer bij de jongste kindjes, vandaag help ik Thais met het onderscheid tussen groot en klein. Het valt vandaag mee met het huiswerk, dus meer tijd om te spelen. Twister is erg populair bij de kleinsten. Om half vier is het alweer tijd om naar huis te gaan.
Guillermo had bedacht om een city tour te doen en daar een filmpje van te maken voor een website. Altijd leuk. Maar helaas gaat dat vanavond niet door aangezien er protesten zijn in de stad tegen de president. Hij wil de belastingen verhogen, maar voornamelijk voor de rijksten van het land. Dus uiteindelijk gaan we niet en eten we wat simpels. Er komt ook alweer drank op tafel na het eten. Het is vandaag weer woensdag, dus Ladies night. Maar ik ben nog steeds niet van mijn verkoudheid af, dus ik blijf braaf thuis, terwijl de anderen, na indrinken, na de Bungalow gaan.

Dag 41 donderdag 25 juni 2015
Ik ga weer op zoek naar tafelvoetbalballetjes, maar kan weer niets vinden. Ik vraag me af of het wel gaat lukken. Ik krijg wel alternatieven als pingpong ballen of knikkers, maar dat is het toch niet. Bij het centrum aangekomen ga ik eerst aan de lunch. We hebben deze week lekker eten, vis, gehakt, kip en redelijk veel groenten. En bijna altijd rijst en soep, maar dat is een goede bodem. Na het speeluurtje wordt ik ineens door Prof Edy gevraagd om mee te komen. 2 kinderen in zijn klas moeten een Disney figuur natekenen op zwart papier met wit krijt. Gelukkig heeft hij wel een voorbeeld: een kopje uit Belle en het Beest, nou die is niet zo moeilijk. Ik krijg dus de opdracht om die na te tekenen, maar dat mag wel in het kantoortje, zodat ik me kan concentreren. Na een half uurtje komt Edy terug en is blij met het resultaat. En vervolgens vraagt hij of ik dan ook maar Prinses Belle wil natekenen. Tja, die is wel wat moeilijker, maar ik doe mijn best en ook deze lukt. Edy is erg blij en neemt de tekeningen snel mee. En ik vergeet een foto te maken van mijn kunstwerken! Nou ja, de kinderen zijn in ieder geval blij! Er is nog maar weinig tijd over voor spelletjes, maar dat geeft niet. Ik krijg van Pamela alvast een certificaat voor de 2 weken dat ik heb meegeholpen in het centrum. Morgen is alweer de laatste dag!
Op de terugweg naar huis ga ik toch nog even op zoek naar andere kadootjes, of in ieder geval snoepjes om uit te delen. Ik loop net even een andere route en kom in een straatje waar ze veel schoolspullen verkopen. Ik overweeg om dan maar iets van lego te kopen, dat vinden ze ook altijd leuk, maar mijn oog valt op mini stuiterballen in allerlei kleuren. Je kunt ze in pakketten van 24 kopen, dus dat doe ik dan maar. Ik loop naar het Plaza Grande, blij dat ik het gevonden heb en ga even genieten van het middagzonnetje. Ik bedenk me dat ik ieder kind toch een stuiterbal wil geven, zo duur zijn ze nou ook weer niet, dus ga weer terug naar de winkel om nog 2 pakketten te kopen. Dan heb ik zeker genoeg voor de kinderen van de ochtendploeg en van de middag ploeg. Tevens koop ik nog wat snoepjes en chocolaatjes voor de profesores en ga op weg naar huis.
Guillermo en Philip gaan vanavond richting Tena om een project te bezoeken. Dus het eten is een snack om de hoek. Nora en Maren hebben bedacht om bananenchips te maken met 2 verschillende soorten; de groene en de gele. Eigenlijk zijn ze allebei wel lekker en simpel om te maken. Alleen wordt de keuken er wel erg vettig van. Opruimen en schoonmaken is niet hun sterkste kant, maar zo lang ben ik niet meer in het huis. Van het weekend zal ik voor een groot deel het huis voor mezelf hebben, ook wel eens lekker.

Dag 42 vrijdag 26 juni 2015
Toch echt mijn laatste dag vandaag in het centrum. Ik ga op tijd richting het centrum en vraag aan Pamela of het goed is dat ik de stuiterballen uitdeel. Ik stel voor dat ik dat doe nadat de kinderen hun tanden hebben gepoetst, eerder krijgen ze niet. Dat vind ze een goed idee. De snoepjes kan ik in voor de ochtendploeg voor de lunch uitdelen. Sommigen nemen er 2 en ik moet ervoor oppassen dat ik genoeg over hou voor in de middag. Na het eten gaan de kinderen inderdaad hun tandenpoetsen, maar veel gaan er ook meteen weg, dus ik mis een aantal kinderen bij het uitdelen. Met de middagploeg gaat het wel beter, zodra ze doorhebben dat ze een kadootje krijgen gaan ze meteen tandenpoetsen. Ook hebben ze door dat er verschillende kleuren zijn, dus ze willen vaak een andere kleur, maar daar begin ik niet aan, anders heb ik ze allemaal weer voor mijn neus staan. Maar sommige kinderen blijven tot het laatst vragen. Ik stel voor dat ze onderling maar gaan ruilen, dat werkt, af en toe. Ik moet eigenlijk het speelhok openen, maar ik ben zo druk met uitdelen dat ik besluit het speelhok niet te openen. Er wordt ook niet om gevraagd, althans niet bij mij. De meeste kinderen zijn druk in de weer met ruilen en spelen met de stuiterballen, het is een enorme hit. Maar ook is het wel hier en daar huilen, want de ballen stuiteren nou eenmaal weg en willen nog wel eens zoek raken. Lastig om standvastig te blijven en niet opnieuw een bal te geven, want anders is het einde zoek.
Om 2 uur gaan we weer aan het huiswerk, weer help ik Thais, ze heeft vandaag wel erg veel huiswerk. Ik mag weer voor haar tekenen, een koe, een kip, een varken en de producten die je daarvan krijgt. Verder ook wat je doet in de ochtend, in de middag en in de avond. Dat moet ik ook tekenen. En dan ook nog beroepen, waar je voor moet studeren en werk, waar je niet zo voor hoeft te studeren. Best wel lastig om dat goed te tekenen! Maar uiteindelijk lukt het ons wel. We zijn pas laat klaar. Maar vanmiddag heeft een klein groepje ook dansles/improvisatie in de centrale ruimte. Ook nu wordt het speelhok dus niet geopend. Wel lekker rustig vandaag. We gaan pas om half vijf weg. Ik ga met Sandra en Teresa een drankje doen nabij het Park Santa Catalina. Daarna gaan we wat eten, Rosie komt er ook nog bij en we wilden eigenlijk naar de film, maar de tijden komen niet erg goed uit. We kunnen alleen kiezen tussen Dragon Ball Z en een of andere zombie film. Dus dat wordt het niet vanavond. Dus rond half negen ga ik weer terug naar huis.
Manon, Maren en Nick gaan morgenochtend de Cotopaxi tour doen. En Nora gaat morgen richting huis. Dus iedereen is aan het inpakken en hebben wat makkelijks gemaakt voor het eten. Maar toch gaan ze weer een laatste keer uit. Manon is verstandig en blijft thuis, ze moeten al om 7 uur verzamelen. Ik lees lekker mijn boek en doe het verder rustig aan vanavond.

Dag 43 zaterdag 27 juni 2015
Ik ga met de TeleferiQo richting de berg Pichincha. Het ritje met de kabelbaan duurt zo'n 15 minuten. Het is al lekker warm in de ochtend, als je beneden in Quito bent, maar eenmaal boven op de berg (ruim 4000 meter) staat er een harde wind en is het behoorlijk koud. Het uitzicht is wel fantastisch, Quito is behoorlijk groot en uitgestrekt! Je kunt vanaf de kabelbaan nog een stuk omhoog lopen naar een hoogte van 4500 meter. De hike duurt in totaal 5 uur. Het is best wel weer pittig en op sommige stukken weer behoorlijk stijl. En soms is het windstil en soms is het ontzettend koud. Ik ben blij dat ik m'n jas heb meegenomen. Mijn handschoenen heb ik niet meegenomen, maar het was wel lekker geweest. De Cotopaxi kun je van hieruit ook zien, maar die is vandaag veelal omgeven door wolken, helaas. Ik loop bijna de volledige trail naar boven, mar op het laatst is de wind zo hard en snijdend, dat ik weer terug ga. Ik kijk nog even naar de mensen verderop, maar volgens mij kom je niet echt heel veel verder.
De weg terug is wel wat makkelijker. Helaas zijn er ook motoren op de trail, maar het grootste gedeelte is rustig. Ik neem de kabelbaan weer terug en voel het alweer snel warmer worden. Eenmaal beneden maak ik gebruik van de shuttle, die me in het centrum van Quito terug brengt. Het is alweer half vier als ik bij Plaza Foch aankom en een burger eet. Ze zijn op het plein druk bezig met een podium op te bouwen en een soundcheck te doen. Blijkbaar is er vanavond iets te doen. Ik ga terug naar huis en zie dat ik een berichtje heb van Sandra. We zouden eigenlijk naar het centrum van Quito gaan, maar we besluiten dicht bij huis te blijven en een kijkje te nemen op Plaza Foch. In het huis is er nog een nieuw meisje erbij gekomen, Zamira, een Nederlandse. Ze gaat met me mee naar Plaza Foch en daar ontmoet ik Sandra en nog een Oostenrijkse. Op het plein wordt het al aardig druk. We gaan bij een bar zitten en daar zitten alle Disney prinsessen op een rij. Het is blijkbaar een soort van Gay pride hier op het Plaza Foch. Er zijn ook optredens, niet allemaal even goed, maar wel vermakelijk.
Na nog een drankje in de Magic Bean ga ik met Zamira terug naar huis, waar we nog even kletsen met Manon, die terug is van Cotopaxi.

Dag 44 zondag 28 juni 2015
Ik heb met Sandra en de Oostenrijkse afgesproken om naar Pululahua te gaan, een krater iets verder dan Mitad del Mundo. We gaan met de Metrobus richting Ofelia en van daaruit verder met een andere bus. Het is wel een beetje in de middle of nowhere waar we uitstappen, maar we zien bordjes naar het uitzicht op de krater. We gaan de berg op en volgen het pad, maar het wordt steeds onduidelijker. Toch denken we boven aan de berg bij de krater uit te komen, dus we gaan stug door. We lopen door doornige bosjes en lage bomen en uiteindelijk bereiken we de top. Het is niet de officiele weg, maar we hebben wel een mooi uitzicht over de krater. We gaan ongeveer dezelfde weg terug en lopen verder naar de officiele ingang van de krater. Een iets minder mooi uitzicht, maar wel de moeite waard. Van hieruit kun je wel de krater in lopen en naar het dorpje Pululahua gaan. Bij het hostel Pululahua gaan we lunchen, het menu van de dag met Quinoa soep, vis als hoofdgerecht en een bolito na (een cakeje in bananenblad). We zitten lekker in de tuin in het zonnetje, omgeven door kolibri's.
Na de lunch moeten we weer terug omhoog naar de ingang. Van wat ik dacht dat het een lastige klim zou worden, zo direct na de lunch, valt het me alles mee. Na 3 kwartiertjes staan we alweer boven aan de rand. Nu nog een stukje teruglopen om de bus terug te vinden. We hebben geluk, de bus komt aanrijden en wacht 10 minuutjes voordat ie naar het centrum van Quito gaat. We sluiten de dag af met een verse jugo in de Magic Bean en ik ga op huis aan om mijn tas te pakken. Ik vertrek vanavond richting Bahia de Caraquez.
Om 10 uur wordt ik opgehaald door Vanessa en zij brengt me naar station Quitumbe. De bus naar Bahia gaat om half twaalf, maar helaas zit deze al vol. Dus er wordt me verteld dat ik de bus van middernacht kan nemen naar Tosagua en daar kan overstappen naar Bahia. Maar hopen dat het goed gaat.
De bus is erg vol en ik slaap niet echt veel. Er zijn ook veel stops onderweg. Om 5 uur kom ik al aan in Tosagua en wordt ik de bus uitgezet op een vaag kruispunt, gelukkig wel met mijn bagage. Er gaan wel meer mensen uit de bus, maar het is erg onduidelijk waar nu de bus naar Bahia vertrekt. Er wordt in verschillende richtingen gewezen, maar na een kwartiertje komt de bus naar Bahia gewoon op dat kruispunt aan.
Een man komt naast me zitten en probeert een gesprek aan te knopen, maar om 5 uur 's ochtends ben ik niet op m'n best en zeker niet in het spaans. Het is nog een uurtje naar Bahia. Bij het busstation in Bahia staan gelukkig taxi's en de taxichauffeur weet waar Cerro Seco is. Het is toch nog even zoeken, maar ik kom rond zeven uur aan in Cerro Seco.

Dag 45 maandag 29 juni 2015
Ik wordt verwelkomd door Michaela, een Zwitserse die hier samen met Marcelo het reservaat runt. Op het terrein staan wat hutjes, waarvan ik er een krijg toegewezen. Verder is er een centrale ruimte met een keuken en eetgedeelte. Eerst maar eens ontbijten met brood, eigengemaakte jam, vers fruit en koffie.. Er is nog een andere vrijwiller, Daniel, Nederlandse jongen die hier een stageplaats heeft voor zijn studie biologie. Na het ontbijt pak ik eerst de koffer uit en kleed me om voor het warmere weer. Daarna ga ik met Daniel een rondje lopen door het reservaat. Hij vertelt me al heel wat over hoe ze het park opbouwen door nieuwe planten te planten. We zien ook veel vogels, waaronder een valk en hij laat me vogelspinnen zien. Onderweg hakken we met een machete wat gras voor de ezel. Zodra de ezel ons in het oog krijgt begint hij te balken. Een van de taken van de vrijwilliger is om de ezel te voeren.
Andere taken zijn het onderhouden van de paden. De paden moeten vrij zijn van de bladeren, want er kunnen nog wel eens slangen onder zitten of andere dieren.
Daniel heeft ook zijn zinnen gezet om dieren te vangen met een zelfgemaakt val. Tot nu toe zijn de beesten nog steeds ontsnapt dus hij probeert de val steeds beter te maken. Ik help hem vóór de lunch om zijn val te verbeteren. Michaela maakt ondertussen lunch, ze kan lekker koken. Na de lunch gaan we nog even verder met de val. We moeten ook nog de ezel ophalen uit het bos, zodat hij in het kamp wat kan vertoeven. Maar hij is nog aan het eten, dus we laten hem voorlopig maar in het bos. Daarna ga ik met Michaela naar het dorp, zodat ik weet waar alles zit. We komen nog wat bekenden tegen van Michaela en kletsen wat met ze. Daarna weer terug naar Cerro. Nahet avondeten heeft Marcelo afgesproken om te gaan vissen met een kennis. Daniel wil graag mee en ik besluit dat ik ook meega. Maar helaas, de kennis is nergens te bekennen en na anderhalf uur gaan we weer terug naar Cerro. Ondertussen ben ik wel erg moe na een lange reis en weinig slaap, dus om half 10 kan ik lekker m'n bedje in.

Dag 46 dinsdag 30 juni 2015
Ik heb m'n wekker gezet om kwart over zeven. Het is 's nachts erg rustig hier, wel wat warm, maar ik heb goed geslapen. Om half acht zit ik aan het ontbijt. Michaela en ik gaan vandaag het terrein schoonmaken. Het is een soort van herfst, dus de bomen verliezen hun bladeren. We zijn de hele ochtend wel bezig met harken en vegen. Daniel en Marcelo zijn op pad met de machetes. Vlak voor de lunch gaan we weer gras halen voor de ezel. Naast het gras krijgt de ezel ook bananenschillen en meloenschillen. Alles wat ze kwijt kunnen dat geven ze aan de ezel. Of aan de honden, ze hebben er 5 rondlopen voor de veiligheid. Het zijn lieve honden, sommige ook wel wat schuw, maar ze komen wel steeds dichterbij. Michaela heeft geregeld dat we in de middag kunnen gaan surfen met Alejandro. Daniel heeft al eerder een surfles gehad en huurt alleen het board. om 3 uur moeten we bij een beeld zijn en daar worden we opgepikt. Na de lunch lopen we richting de meetingpoint. Hondje Grillo loopt met ons mee. Alejandro komt iets later dan gepland aan, maar hij komt tenminste. Hij heeft 2 andere vrienden mee. We gaan naar de andere kant van de baai, naar Briseño. We vinden een pick up die ons daarheen brengt. De jongens gaan in de bak en ik mag op de bank voorin. Grillo springt bijna bij me op schoot, hij wil mee. Ik overleg met Daniel wat we met de hond doen en we besluiten dat hij maar mee gaat. We hebben hem in alle talen geprobeerd naar huis te sturen maar dat wil señor Grillo niet. Dus de hond ook mee in de bak bij de jongens.
In Briseño is het rustig op het strand, en er zijn goede beginnersgolven. Eerst maar eens droog oefenen in het opdrukken en meteen staan. Valt niet mee, maar het lukt wel een paar keer. In de zee is het wel veel moeilijker; het bord is glad en je moet op het juiste moment omhoog komen. Het lukt een paar keer om overeind te komen, maar ik sta maar kort op de plank. Alejandro zegt dat het bijna nooit lukt om in een keer te staan, dus ik moet geduld hebben, maar voornamelijk veel plezier hebben. In een korte pauze check ik of Grillo er nog is; we hebben hem voor de zekerheid met een lang touw vast gebonden aan een paal, maar señor Grillo ligt heel rustig te wachten. Dan nog een keer de zee in en het lukt steeds beter, maar ik word wel snel moe. Om 6 uur stoppen we ermee en kunnen we genieten van de ondergaande zon. Grillo kan los en gaat ook letterlijk los. Zodra hij weet dat hij mag rondrennen doet hij dat ook. We zouden rond half 7 weer worden opgepikt door de pick up, maar die komt niet. Dus we besluiten maar terug te lopen en de bus te nemen. Grillo blijft redelijk in de buurt, maar je moet hem in de gaten blijven houden. Bij de weg aangekomen houden we hem toch maar vast. We krijgen een lift door een andere pick up naar San Vicente. Daar lopen we weer een stukje verder. Ik hou Grillo nu toch maar met mijn extra t-shirt 'aan de lijn', want het is wel wat drukker in San Vicente. Eindelijk komt dan toch de bus en we komen in ieder geval tot over de brug over de baai. Dan nog een kleine lift naar het centrum en we lopen het laatste stukje naar huis. Een behoorlijke reis terug voor 2 uurtjes surfen, maar wel weer een avontuur.
Michaela en Marcelo zijn al klaar met eten, maar er is nog genoeg voor ons over.

Dag 47 woensdag 1 juli 2015.
Het park heeft in principe één ingang, maar je kunt blijkbaar ook op andere punten het park inkomen. Sommige locals, maken hun eigen ingang ondanks dat ze weten dat dat niet de bedoeling is. Maar nog erger, er zijn laatst locals binnengekomen met motoren en zij maken de paden stuk. Tijd om daar iets aan te doen en de ingangen te sluiten. Dus we gaan met z'n drieën op pad om te kijken waar we de andere ingangen kunnen sluiten. Onderweg checkt Daniel zijn val; daar waar we gras halen voor de ezel, heeft Daniel een rat gezien, waarvan hij vermoedt dat deze nog niet eerder gesignaleerd is. Zijn val heeft hij verbeterd en gisteren uitgezet en ja hoor, vandaag zit er een rat in. Het beestje heeft zich wel bezeerd, want hij heeft geprobeerd uit de val te komen. En hij is een beetje in shock, maar verder is alles ok. We zullen de val later ophalen. We vinden de andere ingang en blijkbaar is het vroeger wel afgesloten geweest, dus met de palen die nog ergens liggen weten we de ingang weer wat af te sluiten.
Om 10 uur hebben we afgesproken om 2 meisjes wat engelse bijles te geven, dus we moeten alweer op tijd terug. De twee meisjes, Diana en Hermita hebben één boek waar ze wat huiswerk in kunnen maken. Het valt niet mee om ze duidelijk te maken wat ze moeten doen, maar we komen er uiteindelijk wel uit. Verder oefenen we nog wat in lezen en uitspraak. Diana gaat halverwege het uur weg omdat haar kind aandacht wil en we blijven met Hermita nog wat oefenen.
Nog vóór de lunch halen we de val met de rat op. Het is een vrouwtje, maar waarschijnlijk toch van een soort dat wel eerder gespot is. Maar toch wel leuk om het beestje te bestuderen.
Na de lunch krijg ik de opdracht op een bord te maken met de aanduiding 'Propiedad Privada' om het nog maar eens duidelijk te maken dat het niet de bedoeling is dat men hier zomaar binnenkomt. In de middagen hebben we veel vrije tijd, dus tijd om wat te lezen of rond te hangen in de hangmat. Na het avondeten praten we meestal nog wat na, maar rond negenen gaan we meestal wel naar ons hutje.